(Mesko) OZS-xxx: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 5: | Linia 5: | ||
=Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:= | =Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:= | ||
Oprawa została wykonana jako jednoelementowy korpus, wykonany z tłoczonej - pierwotnie elektropolerowanej, później malowanej - blachy aluminiowej. Oprawa nie posiadała podzielenia na osobne komory. W części optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden złożony z 3 elementów. Wszystkie | Oprawa została wykonana jako jednoelementowy korpus, wykonany z tłoczonej - pierwotnie elektropolerowanej, później malowanej - blachy aluminiowej. Oprawa nie posiadała podzielenia na osobne komory. W części optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden złożony z 3 elementów. Wszystkie były z blachy aluminiowej, jednak przy odbłyśniku 3-elementowym blacha ta była dodatkowo fakturowana. W skonstrukcji stosowano oprawki porcelanowe. Osprzęt wraz z oprawką znajdował się na wkładzie w formie blachy stalowej. Całość zamknięta została kloszem z tworzywa sztucznego (PMMA). Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa, w późniejszych modelach zastąpiona gumową. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 48) odbywa się przy użyciu dwóch śrub umieszczonych w nagwintowanych otworach odlewu. Starsze wersje opraw posiadały tłoczone tabliczki znamionowe w górnej części korpusu, natomiast nowsze nalepione na wkładzie z osprzętem. | ||
=Wytrzymałość i próba czasu:= | =Wytrzymałość i próba czasu:= | ||
Wersja z 19:33, 18 mar 2024
OZS-xxx - produkowana była w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej. Przeznaczona była do oświetlania ulic i innych terenów otwartych. Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na lampy sodowe 100/150/250/400W
Oprawy produkowano od początku lat 90, do pierwszej dekady XXI.
Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:
Oprawa została wykonana jako jednoelementowy korpus, wykonany z tłoczonej - pierwotnie elektropolerowanej, później malowanej - blachy aluminiowej. Oprawa nie posiadała podzielenia na osobne komory. W części optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden złożony z 3 elementów. Wszystkie były z blachy aluminiowej, jednak przy odbłyśniku 3-elementowym blacha ta była dodatkowo fakturowana. W skonstrukcji stosowano oprawki porcelanowe. Osprzęt wraz z oprawką znajdował się na wkładzie w formie blachy stalowej. Całość zamknięta została kloszem z tworzywa sztucznego (PMMA). Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa, w późniejszych modelach zastąpiona gumową. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 48) odbywa się przy użyciu dwóch śrub umieszczonych w nagwintowanych otworach odlewu. Starsze wersje opraw posiadały tłoczone tabliczki znamionowe w górnej części korpusu, natomiast nowsze nalepione na wkładzie z osprzętem.
Wytrzymałość i próba czasu:
Oprawy te z racji swojej konstrukcji, która była bardziej dopracowana względem wyrobów zaprojektowanych w PRL, przez okres trwania eksploatacji sprawowały się stosunkowo dobrze. Starsze modele uszczelnione filcem niekiedy borykały się z utratą szczelności, jednak przy uszczelkach gumowych było to rzadziej zauważalne.
Wśród pasjonatów:
Bazyl / pucha - żargonowa nazwa oprawy w towarzystwie pasjonatów i konserwatorów oświetlenia.
Galeria zdjęć
Wygląd ogólny:
.jpg)
.jpg)
Detale:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)