(Mesko) OURW-2250: Różnice pomiędzy wersjami

Z wiki.lighting-gallery.pl
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 12 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
__NOTOC__
__NOTOC__
'''OURW-2250''' - druga najbardziej popularna seria opraw PRL. '''Produkowana była w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej.''' Przeznaczona była do oświetlania ulic i innych terenów otwartych, a dodatkowo zalecenia z lat 80 mówiły, by oprawy tego typu instalować na przejazdach kolejowych. Niekiedy było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego.''' Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na dwie lampy rtęciowe, każda o mocy 250W'''
'''OURW-2250''' - druga najbardziej popularna seria opraw PRL. '''Produkowana była w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej.''' Przeznaczona była do oświetlania ulic i innych terenów otwartych gdzie wymagane było duże natężenie oświetlenia, a dodatkowo zalecenia z lat 80 mówiły, by oprawy tego typu instalować na przejazdach kolejowych. Niekiedy było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego. '''Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na dwie lampy rtęciowe 250W.'''


'''Oprawy produkowano od drugiej połowy lat 60 do drugiej połowy lat 70'''
'''Oprawy produkowano od drugiej połowy lat 60 do drugiej połowy lat 80.'''


=Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:=
=Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:=
Oprawa została wykonana jako dwuelementowy, skręcony śrubami korpus z wysokociśnieniowego odlewu stopu aluminium podzielonego na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden w formie misy posiadającej otwory na oprawki. Odbłyśniki wykonane były z elektropolerowanej blachy aluminiowej. Źródła światła znajdowały się pod kątem 90° względem płaszczyzny poziomej oprawy. Początkowo w konstrukcji stosowano oprawki w obudowie stalowej, które po wprowadzeniu do produkcji oprawek ceramicznych były montowane z nimi naprzemiennie, w zależności od tego, które były dostępne. Całość zamknięta została pryzmatycznym kloszem szklanym umieszczonym w ramce z odlewu. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa. Pierwsze wersje posiadały klapkę, która przykrywała również obejmy montażowe, jednak później projekt został zmieniony - klapka zakrywała jedynie przedział osprzętu. Modele wyprodukowane wcześniej posiadały również inny projekt komory lampowej - pierwotnie posiadała ona wzmocnienia w postaci niewielkich prążków znajdujących się nad rantem. Później zamiast nich pojawiło się charakterystyczne wybrzuszenie w górnej części, zwane ''grzebieniem''. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w tylnej części odlewu aluminiowego. Obwód elektryczny umożliwiał zasilenie oprawy z dwóch faz. Pierwsze wersje z długimi klapami posiadały nitowane do nich tabliczki znamionowe, później były one w tylnej części odlewu.
Oprawa została wykonana jako dwuelementowy, skręcony śrubami korpus z wysokociśnieniowego odlewu stopu aluminium podzielonego na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden w formie misy posiadającej otwory na oprawki. Odbłyśniki wykonane były z elektropolerowanej blachy aluminiowej. Źródła światła znajdowały się pod kątem 90° względem płaszczyzny poziomej oprawy. Początkowo w konstrukcji stosowano oprawki w obudowie stalowej, które po wprowadzeniu do produkcji oprawek ceramicznych były montowane z nimi naprzemiennie, w zależności od tego, które były dostępne. Całość zamknięta została pryzmatycznym kloszem szklanym umieszczonym w ramce z odlewu. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa. Pierwsze wersje posiadały klapkę, która przykrywała również obejmy montażowe, jednak później projekt został zmieniony - klapka zakrywała jedynie przedział osprzętu. Modele wyprodukowane wcześniej posiadały również inny projekt komory lampowej - pierwotnie posiadała ona wzmocnienia w postaci niewielkich prążków znajdujących się nad rantem. Później zamiast nich pojawiło się charakterystyczne wybrzuszenie w górnej części, zwane ''grzebieniem''. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 57, później 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w tylnej części odlewu aluminiowego. Obwód elektryczny umożliwiał zasilenie oprawy z dwóch faz. Pierwsze wersje z długimi klapami posiadały nitowane do nich tabliczki znamionowe, później były one w tylnej części odlewu.


=Wytrzymałość i próba czasu:=
=Wytrzymałość i próba czasu:=
Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednym z najważniejszych była wysoka temperatura panująca wewnątrz komory lampowej, skutkująca wypalaniem się przewodów od oprawek oraz znacznie skróconą żywotnością źródeł światła. Z tego względu, powszechną praktyką w trakcie wymiany źródeł było wkręcenie jednego, zamiast dwóch. Dodatkowo problemem było usytuowanie lamp pod kątem 90°, co nie sprzyjało tak silnemu oświetleniu powierzchni poniżej oprawy jak można było się tego spodziewać. W związku z tym uznaje się, że konstrukcyjnie oprawa była wtopą.
Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednym z najważniejszych była wysoka temperatura panująca wewnątrz komory lampowej, skutkująca wypalaniem się przewodów od oprawek oraz znacznie skróconą żywotnością źródeł światła. Z tego względu, powszechną praktyką w trakcie wymiany źródeł było wkręcenie jednego, zamiast dwóch. Dodatkowo problemem było usytuowanie lamp pod kątem 90°, co nie sprzyjało tak silnemu oświetleniu powierzchni poniżej oprawy jak można było się tego spodziewać. W związku z tym uznaje się, że konstrukcyjnie oprawa była wpadką.
 
=Wśród pasjonatów:=
Zdanie miłośników oświetlenia na temat tych opraw jest w większości pozytywne - wiele osób uwielbia je m. in. za estetyczne wykonanie, relatywnie dobry stan po latach, a także ''rozmach'' konstrukcji.


=Galeria zdjęć=
=Galeria zdjęć=
<span style="font-size: 12pt;">'''Wygląd ogólny:'''</span>
{| class="wikitable" style="border-collapse: collapse; width: 100%; height: 23px;"
|- style="height: 23px;"
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:OURW-2250 (1).jpg|500px|thumb|center|aut. Paweł Langer (wersja najstarsza)]]
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:OURW-2250.jpg|500px|thumb|center|aut. amisiek (wersja przejściowa - produkowana najdłużej)]]
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:OURW-2250 (2).jpg|500px|thumb|center|aut. lumix26 (wersja najnowsza)]]
|}
<span style="font-size: 12pt;">'''Detale:'''</span>
{| class="wikitable" style="border-collapse: collapse; width: 100%; height: 23px;"
|- style="height: 23px;"
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (3).jpg|500px|thumb|center|aut. Michal (wersja najstarsza)]]
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (4).jpg|500px|thumb|center|aut. Michal (wersja najstarsza)]]
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (5).jpg|500px|thumb|center|aut. Michal (wersja najstarsza)]]
|-
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250.jpg|500px|thumb|center|aut. Elektroservice]]
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (1).jpg|500px|thumb|center|aut. JeD]]
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (2).jpg|500px|thumb|center|aut. Elektroservice]]
|}

Aktualna wersja na dzień 17:16, 17 kwi 2024

OURW-2250 - druga najbardziej popularna seria opraw PRL. Produkowana była w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej. Przeznaczona była do oświetlania ulic i innych terenów otwartych gdzie wymagane było duże natężenie oświetlenia, a dodatkowo zalecenia z lat 80 mówiły, by oprawy tego typu instalować na przejazdach kolejowych. Niekiedy było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego. Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na dwie lampy rtęciowe 250W.

Oprawy produkowano od drugiej połowy lat 60 do drugiej połowy lat 80.

Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:

Oprawa została wykonana jako dwuelementowy, skręcony śrubami korpus z wysokociśnieniowego odlewu stopu aluminium podzielonego na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden w formie misy posiadającej otwory na oprawki. Odbłyśniki wykonane były z elektropolerowanej blachy aluminiowej. Źródła światła znajdowały się pod kątem 90° względem płaszczyzny poziomej oprawy. Początkowo w konstrukcji stosowano oprawki w obudowie stalowej, które po wprowadzeniu do produkcji oprawek ceramicznych były montowane z nimi naprzemiennie, w zależności od tego, które były dostępne. Całość zamknięta została pryzmatycznym kloszem szklanym umieszczonym w ramce z odlewu. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa. Pierwsze wersje posiadały klapkę, która przykrywała również obejmy montażowe, jednak później projekt został zmieniony - klapka zakrywała jedynie przedział osprzętu. Modele wyprodukowane wcześniej posiadały również inny projekt komory lampowej - pierwotnie posiadała ona wzmocnienia w postaci niewielkich prążków znajdujących się nad rantem. Później zamiast nich pojawiło się charakterystyczne wybrzuszenie w górnej części, zwane grzebieniem. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 57, później 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w tylnej części odlewu aluminiowego. Obwód elektryczny umożliwiał zasilenie oprawy z dwóch faz. Pierwsze wersje z długimi klapami posiadały nitowane do nich tabliczki znamionowe, później były one w tylnej części odlewu.

Wytrzymałość i próba czasu:

Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednym z najważniejszych była wysoka temperatura panująca wewnątrz komory lampowej, skutkująca wypalaniem się przewodów od oprawek oraz znacznie skróconą żywotnością źródeł światła. Z tego względu, powszechną praktyką w trakcie wymiany źródeł było wkręcenie jednego, zamiast dwóch. Dodatkowo problemem było usytuowanie lamp pod kątem 90°, co nie sprzyjało tak silnemu oświetleniu powierzchni poniżej oprawy jak można było się tego spodziewać. W związku z tym uznaje się, że konstrukcyjnie oprawa była wpadką.

Galeria zdjęć

Wygląd ogólny:

aut. Paweł Langer (wersja najstarsza)
aut. amisiek (wersja przejściowa - produkowana najdłużej)
aut. lumix26 (wersja najnowsza)

Detale:

aut. Michal (wersja najstarsza)
aut. Michal (wersja najstarsza)
aut. Michal (wersja najstarsza)
aut. Elektroservice
aut. JeD
aut. Elektroservice