(A20) ORZ-3: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
=Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:= | =Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:= | ||
Oprawa została wykonana jako jednoelementowy korpus z laminatu poliestrowego wzmacnianego włóknem szklanym, pokrytego emalią o efekcie młotkowania. Podzielony jest on na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej umieszczonych było 6 odbłyśników (w tym 4 kierunkowe) z blachy aluminiowej elektropolerowanej. Sama ona malowana była od wewnątrz na biało. W najstarszych modelach przewody od drugiej oprawki były poprowadzone w rurce znajdującej się nad źródłami światła. Po pewnym czasie zostało to zmienione na skutek czego przewody prowadzone były za odbłyśnikami kierunkowymi. Pierwotnie w konstrukcji stosowano stateczniki z papierową izolacją uzwojeń, jednak później zastąpiono je | Oprawa została wykonana jako jednoelementowy korpus z laminatu poliestrowego wzmacnianego włóknem szklanym, pokrytego emalią o efekcie młotkowania. Podzielony jest on na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej umieszczonych było 6 odbłyśników (w tym 4 kierunkowe) z blachy aluminiowej elektropolerowanej. Sama ona malowana była od wewnątrz na biało. W najstarszych modelach przewody od drugiej oprawki były poprowadzone w rurce znajdującej się nad źródłami światła. Po pewnym czasie zostało to zmienione na skutek czego przewody prowadzone były za odbłyśnikami kierunkowymi. Pierwotnie w konstrukcji stosowano stateczniki z papierową izolacją uzwojeń, jednak później zastąpiono je modelami w metalowej obudowie, zalanej żywicą. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 52) odbywa się przy użyciu trzech śrub umieszczonych w nagwintowanych otworach rury będącej elementem konstrukcji wsporczej. Tabliczka znamionowa znajdowała się na klapce osprzętu i była nitowana. | ||
=Wytrzymałość i próba czasu:= | =Wytrzymałość i próba czasu:= | ||
Wersja z 18:28, 2 sty 2024
ORZ-3 - oprawy produkowane przez Zakłady Wytwórcze Aparatury Teatralnej i Oświetleniowej A-20 w Kożuchowie. Przeznaczona była do oświetlenia ulic i innych terenów otwartych, gdzie wymagane było duże natężenie oświetlenia. Oprawa jest typu otwartego, przeznaczona na dwie lampy rtęciowe 250W.
Oprawy produkowano w latach 1961 - 1965
Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:
Oprawa została wykonana jako jednoelementowy korpus z laminatu poliestrowego wzmacnianego włóknem szklanym, pokrytego emalią o efekcie młotkowania. Podzielony jest on na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej umieszczonych było 6 odbłyśników (w tym 4 kierunkowe) z blachy aluminiowej elektropolerowanej. Sama ona malowana była od wewnątrz na biało. W najstarszych modelach przewody od drugiej oprawki były poprowadzone w rurce znajdującej się nad źródłami światła. Po pewnym czasie zostało to zmienione na skutek czego przewody prowadzone były za odbłyśnikami kierunkowymi. Pierwotnie w konstrukcji stosowano stateczniki z papierową izolacją uzwojeń, jednak później zastąpiono je modelami w metalowej obudowie, zalanej żywicą. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 52) odbywa się przy użyciu trzech śrub umieszczonych w nagwintowanych otworach rury będącej elementem konstrukcji wsporczej. Tabliczka znamionowa znajdowała się na klapce osprzętu i była nitowana.
Wytrzymałość i próba czasu:
Ze względu na wykonanie niemal w całości z tworzywa sztucznego oprawy te zachowały się w relatywnie dobrym stanie (uwzględniając ich wiek). Elementami które jednak uległy silnej degradacji były klapy, odbłyśniki oraz oprawki.
Wśród pasjonatów:
Papierzak - żargonowa nazwa oprawy w towarzystwie pasjonatów i konserwatorów oświetlenia (powstała ze względu na prześwitujące przez korpus światło).
Galeria zdjęć
Wygląd ogólny:
.jpg)
.jpg)
Detale:
.jpg)
.jpg)