(A20) UOSF / OUSF: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''Oprawy produkowano w latach 1958 - 1965.''' | '''Oprawy produkowano w latach 1958 - 1965.''' | ||
=Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:= | |||
Oprawa została wykonana jako dwuelementowy korpus. Pierwszy element - podstawa - wykonany był z anodowanej blachy aluminiowej, bądź z ocynkowanej blachy stalowej, pokrytej emalią piecową o efekcie młotkowania. Do podstawy przykręcony był stalowy panel z osprzętem. Układ optyczny tworzyły 3 blachy aluminiowe połączone ze sobą. Przymocowane do nich były wsporniki oprawek co tworzyło jeden integralny element, zamocowany za pomocą zawiasów do podstawy. Całość zamknięta została przezroczystym kloszem wykonanym z tworzywa, umieszczonym w ramce aluminiowej stanowiącej drugi element korpusu. Ramka ta mocowana była za pomocą zawiasów i utrzymywana poprzez trzy zamki dźwigniowe. Pierwotnie stosowano je w formie wygiętego pręta, później zastąpiono to wygiętymi płaskownikami. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka z gumy gąbczastej. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ do 54, 57 i 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w górnej części kadłubu. Dodatkowo oprawy występowały z mocowaniami przeznaczonymi do powieszenia na przewieszce. Tabliczka znamionowa znajdowała się na obu boczkach i była nitowana. | |||
=Wytrzymałość i próba czasu:= | |||
Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednymi z najważniejszych były utrata szczelności, szybko degradujące tworzywo oprawek, problemy ze stykiem oprawek zapłonników. Skuteczności eksploatacji niesprzyjał również fakt całokształtu konstrukcji - zastosowanie świetlówek jako źrodła do oświetlenia ulicznego oraz ''toporność'' oprawy. | |||
=Galeria zdjęć= | =Galeria zdjęć= | ||
Wersja z 21:27, 2 sty 2024
UOSF 4, później OUSF 4x40 i OUSF 3x40 (noszące również nazwę OUŚF) - oprawy produkowane przez Zakłady Wytwórcze Aparatury Teatralnej i Oświetleniowej A-20 w Kożuchowie. Przeznaczone były do oświetlenia ulic i innych terenów otwartych, gdzie nie wymagane było szczególnie duże natężenie oświetlenia, jednak często można było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego. Oprawy są typu zamkniętego, przeznaczone trzy bądź cztery świetlówki liniowe 40W.
Oprawy produkowano w latach 1958 - 1965.
Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:
Oprawa została wykonana jako dwuelementowy korpus. Pierwszy element - podstawa - wykonany był z anodowanej blachy aluminiowej, bądź z ocynkowanej blachy stalowej, pokrytej emalią piecową o efekcie młotkowania. Do podstawy przykręcony był stalowy panel z osprzętem. Układ optyczny tworzyły 3 blachy aluminiowe połączone ze sobą. Przymocowane do nich były wsporniki oprawek co tworzyło jeden integralny element, zamocowany za pomocą zawiasów do podstawy. Całość zamknięta została przezroczystym kloszem wykonanym z tworzywa, umieszczonym w ramce aluminiowej stanowiącej drugi element korpusu. Ramka ta mocowana była za pomocą zawiasów i utrzymywana poprzez trzy zamki dźwigniowe. Pierwotnie stosowano je w formie wygiętego pręta, później zastąpiono to wygiętymi płaskownikami. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka z gumy gąbczastej. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ do 54, 57 i 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w górnej części kadłubu. Dodatkowo oprawy występowały z mocowaniami przeznaczonymi do powieszenia na przewieszce. Tabliczka znamionowa znajdowała się na obu boczkach i była nitowana.
Wytrzymałość i próba czasu:
Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednymi z najważniejszych były utrata szczelności, szybko degradujące tworzywo oprawek, problemy ze stykiem oprawek zapłonników. Skuteczności eksploatacji niesprzyjał również fakt całokształtu konstrukcji - zastosowanie świetlówek jako źrodła do oświetlenia ulicznego oraz toporność oprawy.
Galeria zdjęć
Wygląd ogólny:
.jpg)
.jpg)
Detale:
.jpg)
.jpg)