(Mesko) OURW-2250: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 16 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
'''OURW-2250''' - druga najbardziej popularna seria opraw PRL. '''Produkowana była w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej.''' Przeznaczona była do oświetlania ulic i innych terenów otwartych, a dodatkowo zalecenia z lat 80 mówiły, by oprawy tego typu instalować na przejazdach kolejowych. Niekiedy było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego.''' Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na dwie lampy rtęciowe | '''OURW-2250''' - druga najbardziej popularna seria opraw PRL. '''Produkowana była w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej.''' Przeznaczona była do oświetlania ulic i innych terenów otwartych gdzie wymagane było duże natężenie oświetlenia, a dodatkowo zalecenia z lat 80 mówiły, by oprawy tego typu instalować na przejazdach kolejowych. Niekiedy było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego. '''Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na dwie lampy rtęciowe 250W.''' | ||
'''Oprawy produkowano od drugiej połowy lat 60 do drugiej połowy lat | '''Oprawy produkowano od drugiej połowy lat 60 do drugiej połowy lat 80.''' | ||
=Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:= | =Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:= | ||
Oprawa została wykonana jako dwuelementowy, skręcony śrubami korpus z odlewu stopu aluminium podzielonego na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden w formie misy posiadającej otwory na oprawki. Odbłyśniki wykonane były z elektropolerowanej blachy aluminiowej. Źródła światła znajdowały się pod kątem 90° względem płaszczyzny poziomej oprawy. Początkowo w konstrukcji stosowano oprawki w obudowie stalowej, które po wprowadzeniu do produkcji oprawek ceramicznych były montowane z nimi naprzemiennie, w zależności od tego, które były dostępne. Całość zamknięta została pryzmatycznym kloszem szklanym umieszczonym w ramce z odlewu. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa. Pierwsze wersje posiadały klapkę, która przykrywała również obejmy montażowe, jednak później projekt został zmieniony - klapka zakrywała jedynie przedział osprzętu. Modele wyprodukowane wcześniej posiadały również inny projekt komory lampowej - pierwotnie posiadała ona wzmocnienia w postaci niewielkich prążków znajdujących się nad rantem. Później zamiast nich pojawiło się charakterystyczne wybrzuszenie w górnej części, zwane ''grzebieniem''. Sposób montażu oprawy do wysięgnika odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w | Oprawa została wykonana jako dwuelementowy, skręcony śrubami korpus z wysokociśnieniowego odlewu stopu aluminium podzielonego na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden w formie misy posiadającej otwory na oprawki. Odbłyśniki wykonane były z elektropolerowanej blachy aluminiowej. Źródła światła znajdowały się pod kątem 90° względem płaszczyzny poziomej oprawy. Początkowo w konstrukcji stosowano oprawki w obudowie stalowej, które po wprowadzeniu do produkcji oprawek ceramicznych były montowane z nimi naprzemiennie, w zależności od tego, które były dostępne. Całość zamknięta została pryzmatycznym kloszem szklanym umieszczonym w ramce z odlewu. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa. Pierwsze wersje posiadały klapkę, która przykrywała również obejmy montażowe, jednak później projekt został zmieniony - klapka zakrywała jedynie przedział osprzętu. Modele wyprodukowane wcześniej posiadały również inny projekt komory lampowej - pierwotnie posiadała ona wzmocnienia w postaci niewielkich prążków znajdujących się nad rantem. Później zamiast nich pojawiło się charakterystyczne wybrzuszenie w górnej części, zwane ''grzebieniem''. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 57, później 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w tylnej części odlewu aluminiowego. Obwód elektryczny umożliwiał zasilenie oprawy z dwóch faz. Pierwsze wersje z długimi klapami posiadały nitowane do nich tabliczki znamionowe, później były one w tylnej części odlewu. | ||
=Wytrzymałość i próba czasu:= | =Wytrzymałość i próba czasu:= | ||
Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednym z najważniejszych była wysoka temperatura panująca wewnątrz komory lampowej, skutkująca wypalaniem się przewodów od oprawek oraz znacznie skróconą żywotnością źródeł światła. Z tego względu, powszechną praktyką w trakcie wymiany źródeł było wkręcenie jednego, zamiast dwóch. Dodatkowo problemem było usytuowanie lamp pod kątem 90°, co nie sprzyjało tak silnemu oświetleniu powierzchni poniżej oprawy jak można było się tego spodziewać. W związku z tym uznaje się, że konstrukcyjnie oprawa była | Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednym z najważniejszych była wysoka temperatura panująca wewnątrz komory lampowej, skutkująca wypalaniem się przewodów od oprawek oraz znacznie skróconą żywotnością źródeł światła. Z tego względu, powszechną praktyką w trakcie wymiany źródeł było wkręcenie jednego, zamiast dwóch. Dodatkowo problemem było usytuowanie lamp pod kątem 90°, co nie sprzyjało tak silnemu oświetleniu powierzchni poniżej oprawy jak można było się tego spodziewać. W związku z tym uznaje się, że konstrukcyjnie oprawa była wpadką. | ||
=Galeria zdjęć= | =Galeria zdjęć= | ||
<span style="font-size: 12pt;">'''Wygląd ogólny:'''</span> | |||
{| class="wikitable" style="border-collapse: collapse; width: 100%; height: 23px;" | |||
|- style="height: 23px;" | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:OURW-2250 (1).jpg|500px|thumb|center|aut. Paweł Langer (wersja najstarsza)]] | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:OURW-2250.jpg|500px|thumb|center|aut. amisiek (wersja przejściowa - produkowana najdłużej)]] | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:OURW-2250 (2).jpg|500px|thumb|center|aut. lumix26 (wersja najnowsza)]] | |||
|} | |||
<span style="font-size: 12pt;">'''Detale:'''</span> | |||
{| class="wikitable" style="border-collapse: collapse; width: 100%; height: 23px;" | |||
|- style="height: 23px;" | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (3).jpg|500px|thumb|center|aut. Michal (wersja najstarsza)]] | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (4).jpg|500px|thumb|center|aut. Michal (wersja najstarsza)]] | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (5).jpg|500px|thumb|center|aut. Michal (wersja najstarsza)]] | |||
|- | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250.jpg|500px|thumb|center|aut. Elektroservice]] | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (1).jpg|500px|thumb|center|aut. JeD]] | |||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OURW-2250 (2).jpg|500px|thumb|center|aut. Elektroservice]] | |||
|} | |||
Aktualna wersja na dzień 17:16, 17 kwi 2024
OURW-2250 - druga najbardziej popularna seria opraw PRL. Produkowana była w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej. Przeznaczona była do oświetlania ulic i innych terenów otwartych gdzie wymagane było duże natężenie oświetlenia, a dodatkowo zalecenia z lat 80 mówiły, by oprawy tego typu instalować na przejazdach kolejowych. Niekiedy było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego. Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na dwie lampy rtęciowe 250W.
Oprawy produkowano od drugiej połowy lat 60 do drugiej połowy lat 80.
Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:
Oprawa została wykonana jako dwuelementowy, skręcony śrubami korpus z wysokociśnieniowego odlewu stopu aluminium podzielonego na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W komorze optycznej pierwotnie umieszczone były dwa odbłyśniki kierunkowe, jednak później zastosowano jeden w formie misy posiadającej otwory na oprawki. Odbłyśniki wykonane były z elektropolerowanej blachy aluminiowej. Źródła światła znajdowały się pod kątem 90° względem płaszczyzny poziomej oprawy. Początkowo w konstrukcji stosowano oprawki w obudowie stalowej, które po wprowadzeniu do produkcji oprawek ceramicznych były montowane z nimi naprzemiennie, w zależności od tego, które były dostępne. Całość zamknięta została pryzmatycznym kloszem szklanym umieszczonym w ramce z odlewu. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa. Pierwsze wersje posiadały klapkę, która przykrywała również obejmy montażowe, jednak później projekt został zmieniony - klapka zakrywała jedynie przedział osprzętu. Modele wyprodukowane wcześniej posiadały również inny projekt komory lampowej - pierwotnie posiadała ona wzmocnienia w postaci niewielkich prążków znajdujących się nad rantem. Później zamiast nich pojawiło się charakterystyczne wybrzuszenie w górnej części, zwane grzebieniem. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 57, później 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w tylnej części odlewu aluminiowego. Obwód elektryczny umożliwiał zasilenie oprawy z dwóch faz. Pierwsze wersje z długimi klapami posiadały nitowane do nich tabliczki znamionowe, później były one w tylnej części odlewu.
Wytrzymałość i próba czasu:
Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednym z najważniejszych była wysoka temperatura panująca wewnątrz komory lampowej, skutkująca wypalaniem się przewodów od oprawek oraz znacznie skróconą żywotnością źródeł światła. Z tego względu, powszechną praktyką w trakcie wymiany źródeł było wkręcenie jednego, zamiast dwóch. Dodatkowo problemem było usytuowanie lamp pod kątem 90°, co nie sprzyjało tak silnemu oświetleniu powierzchni poniżej oprawy jak można było się tego spodziewać. W związku z tym uznaje się, że konstrukcyjnie oprawa była wpadką.
Galeria zdjęć
Wygląd ogólny:
.jpg)
.jpg)
Detale:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)