(Mesko) OUKs-340: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 23: | Linia 23: | ||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OUKs-340.jpg|500px|thumb|center|aut. Marcin (=remontowana=)]] | | style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OUKs-340.jpg|500px|thumb|center|aut. Marcin (=remontowana=)]] | ||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OUKs-340 (1).jpg|500px|thumb|center|aut. Marcin (=remontowana=)]] | | style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OUKs-340 (1).jpg|500px|thumb|center|aut. Marcin (=remontowana=)]] | ||
| style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OUKs-340 (2).jpg|500px|thumb|center|aut. Marcin | | style="width: 33%; height: 23px;" | [[Plik:%OUKs-340 (2).jpg|500px|thumb|center|aut. Marcin]] | ||
|} | |} |
Aktualna wersja na dzień 16:53, 30 paź 2024
OUKs-340 - produkowana w zakładach Mesko w Skarżysku-Kamiennej. Przeznaczona była do oświetlenia ulic i innych terenów otwartych, gdzie nie wymagane było szczególnie duże natężenie oświetlenia, jednak często można było je spotkać w pomieszczeniach zamkniętych tj. np. hale przemysłowe/użytku publicznego. Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona trzy świetlówki liniowe 40W
Oprawy produkowano od początku lat 60 do drugiej połowy lat 70.
Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:
Oprawa została wykonana jako dwuelementowy korpus z tłoczonej, anodowanej blachy aluminiowej. Do pierwszego elementu korpusu - podstawy - zamontowany był wkład (/panel) zawierający osprzęt i źródła światła, pod którymi zamontowany był odbłyśnik z elektropolerowanej blachy aluminiowej. Całość zamknięta została przezroczystym kloszem wykonanym z tworzywa, umieszczonym w ramce stanowiącej drugi element korpusu. Ramka ta w starszych wersjach mocowana była za pomocą charakterystycznych zamków dźwigniowych. Pierwotnie stosowano je w formie metalowej - 3 pary, później 2, w najnowszych wersjach 2 pary wykonane z tworzywa. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka z gumy gąbczastej. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 57) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w górnej części kadłubu (w nowszych wersjach umożlwiały powieszenie na przewieszce - linie). Tabliczka znamionowa znajdowała się na co najmniej jednym z boczków; w najstarszych wersjach była nitowana a w nowszych wytłaczana.
Wytrzymałość i próba czasu:
Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednymi z najważniejszych były utrata szczelności, szybko degradujące tworzywo oprawek, problemy ze stykiem oprawek zapłonników. Skuteczności eksploatacji niesprzyjał również fakt całokształtu konstrukcji - zastosowanie świetlówek jako źrodła do oświetlenia ulicznego oraz toporność oprawy.
Galeria zdjęć
Wygląd ogólny:
Detale: