OUR-125 - popularna równie co OURW oprawa w PRL. Produkowana początkowo w zakładach Mesko, CWEER Kraków oraz ZMER Kalisz, później jednak ich produkcja została na stałe przeniesiona do Mesko. Przeznaczona była do oświetlenia ulic i innych terenów otwartych gdzie nie wymagane było duże natężenie oświetlenia, np. uliczki osiedlowe, parkingi, itp. Oprawa jest typu zamkniętego, przeznaczona na lampę rtęciową 125W.

Oprawy produkowano od połowy lat 60 do lat 80.

Budowa i zmiany konstrukcyjne na przestrzeni lat:

Oprawa została wykonana jako jednoelementowy, korpus z wysokociśnieniowego odlewu stopu aluminium podzielonego na część optyczną i mieszczącą osprzęt. W najstarszych wersjach, zastosowany w komorze optycznej odbłyśnik był 3-częściowy, lecz później zmieniono go na 1-częściowy (wszystkie z blachy aluminiowej elektropolerowanej). Oprawki stosowane w konstrukcji były wykonane z porcelany, pierwotnie stosowano je w kształcie tzw. wulkanicznym (nr kat. 311000/J11 1959r.), później zaczęto stosować bardziej popularne o standardowym kształcie. Całość zamknięta została pryzmatycznym kloszem szklanym, który w pierwszych wersjach był niesymetryczny - posiadał wybrzuszenie w przedniej części (tzw. łezka). Klosz ten umieszczony był w ramce stalowej, która to w najstarszych modelach była mocowana przy pomocy śruby radełkowanej (te wersje były produkowane przez wszystkich trzech producentów). Później sposób mocowania ramki z kloszem został zmieniony na popularny - klamra w przedniej części oprawy i hak w miejscu podziału komór lampowej i optycznej. Jako uszczelnienie użyta została uszczelka filcowa. Pierwotnie oprawy posiadały klapkę stalową, później zmienioną na aluminiową. Sposób montażu oprawy do wysięgnika (⌀ 60) odbywa się przy użyciu dwóch obejm stalowych, umieszczonych w tylnej części odlewu aluminiowego. W starszych wersjach osłony wzmacniające miejsce dolegania wysięgnika były zakończone kątem prostym, a w produkowanych później ścięte pod niewielkim kątem. Najstarsze modele posiadały tabliczki nitowane na klapie osprzętu, później znajdowały się w tylnej części odlewu.

Dodatkowo jedną z charakterystycznych cech dla opraw wyprodukowanych przez CWEER Kraków było użycie porcelanowych koralików w celu izolowania przewodów doprowadzających zasilanie do oprawki.

Wytrzymałość i próba czasu:

Oprawy te borykały się z wieloma problemami. Jednym z najważniejszych była bardzo słaba szczelność konstrukcji spowodowana zastosowanym rodzajem ramki trzymającej klosz. Ten, po zamknięciu oprawy, nie dolegał odpowiednio do filcowej uszczelki co pozwalało na dostanie się do wnętrza zanieczyszczeń, m. in. wody i owadów. Na niekorzyść działała również relatywnie wysoka temperatura panująca wewnątrz komory lampowej, skutkująca znacznie skróconą żywotnością źródła światła. Z wymienionych wyżej powodów, częstą praktyką wśród konserwatorów oświetlenia był całkowity demontaż klosza.

Galeria zdjęć

Wygląd ogólny:

aut. PKPENK (wersja najstarsza, z kloszem mocowanym na śrubę radełkowaną)	aut. Utilizer (wersja po zmianie śruby radełkowanej na zaczep i hak)	aut. lumix26 (wersja najmłodsza)